«Είναι ένα θέμα που προκαλεί μεικτά συναισθήματα, το θέμα της νεολαίας. Φέρνει στο μυαλό συναισθήματα ωραία, όπως είναι η φρεσκάδα, η αντίσταση. Είναι όμως και οδυνηρό, γιατί είμαστε σε μια χώρα η οποία γερνάει», ήταν κάποια από τα εναρκτήρια λόγια του κ. Λιαμή. Συμπληρώνοντας την σκέψη του αυτή, ανέφερε πως «πολλά εκλεκτά κομμάτια της νεολαίας δεν είναι στο χώρο της εκκλησίας. Πρόκειται για ανθρώπους με καλή ματιά και διάθεση, παιδιά έξυπνα με πολύ οξυμένη αντίληψη», οδηγούμενος στη διαπίστωση πως «υπάρχει ένα ζητούμενο ελπίδας προκειμένου οι νέοι άνθρωποι να πλησιάσουν την εκκλησία». Επιπρόσθετα, τόνισε πως «κάθε απασχόληση με έναν νέο άνθρωπο δεν είναι μόνο η εκπλήρωση ενός υπέροχου έργου, είναι ότι βάζεις μια παρακαταθήκη για μια συνέχεια αγάπης που θα πάει παραπέρα», κάνοντας μνεία για το σπουδαίο νεανικό έργο που επιτελεί ο π. Αντώνιος στην ενορία του, στην πόλη της Πάτρας.
«Με την πρεσβυτέρα μου θεωρούσαμε και θεωρούμε τα παιδιά αυτά, παιδιά μας», είπε χαρακτηριστικά σε ένα άλλο σημείο της συζήτησης ο π. Αντώνιος, μιλώντας με συγκίνηση για τα παιδιά της ενορίας του και για τον τρόπο με τον οποίο προσπαθεί καθημερινά να τους προσφέρει μέσα από το έργο της εκκλησίας, μια διέξοδο προκειμένου να έχουν εποικοδομητικές ευκαιρίες στον ελεύθερό τους χρόνο.
Στη συνέχεια, ο π. Αντώνιος διαπίστωσε πως «είμαστε σε μια εποχή που σήμερα όσο τίποτε άλλο ο κόσμος έχει ανάγκη την εκκλησία. Εάν δεν δείξουμε τελικά το πραγματικό πρόσωπο της εκκλησίας, θα κάνουμε ένα λάθος σε μια εποχή που οι άνθρωποι έρχονται στην εκκλησία».
Προς το τέλος της συζήτησης, ο π. Αντώνιος καταθέτοντας εξομολογητικά, περιστατικά από την εμπειρία του στο έργο αυτό που επιτελεί με τους νέους, και μιλώντας με ειλικρινή διάθεση και γλαφυρότητα είπε χαρακτηριστικά: «Είμαι έγγαμος. Πρέπει να αγαπάω τα παιδιά του κόσμου σαν παιδιά μου. Εκεί είναι και το ποιμαντικό έργο του ιερέως. Μια λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην οικογένειά και στον κόσμο. Αν χάσεις την οικογένειά σου, θα χάσεις και το ποιμαντικό σου έργο».
Πηγή: http://synodoiporia.blogspot.gr/